Amaai zeg, ik zit deze namiddag in de auto naar de radio te luisteren en kwam ineens Strani Amori van Laura Pausini voorbij. Wat was ik nog een bakvis toen dat nummer een hit was… Oh oh wat zag ik me in die tijd al door Italië lopen en begeerd worden door een of andere knappe Italiaan. Ik ben helemaal niet zo voor Italiaanse muziek, ik krijg de kriebels van Eros Ramazotti bijvoorbeeld, maar dit nummer is echt de afspiegeling van elke zestienjarige snotter, denk ik. Top nostalgie!
En stiekem vind ik het nu nog altijd wel in orde hoor. Het nummer heeft alleszins een mooie melodie. Want ik weet natuurlijk niet wat ze zingt, ik heb nooit de moeite gedaan om dat eens op te zoeken. Ze zal het wel over een “vreemde liefde” hebben zeker, zover zou ik nog kunnen afleiden.
Ik was weer helemaal aan het wegdromen van die ene jongen van een jaar hoger dan ik. Ik zeg “die ene jongen”, omdat er inderdaad maar één jongen in die klas zat, en iedereen van mijn klas (dus een jaar jonger) was daar verliefd op. Ik denk dat die gast een harde tijd heeft gekend, want het lijkt misschien leuk maar ik denk dat zo’n bende bakvissen achter je aan hebben niet zo heel leuk is. Ik was iets te verlegen daarvoor, maar ik weet dat velen in de klas die jongen bestookten met liefdesbrieven enzo. Hij heeft nooit een lief gehad op school – dat zegt wel genoeg op zich, denk ik.
Geniet van het nummertje!